Masterchef, czyli mój krótki romans z TVNem

Pierwszy etap castingu do tego programu, w którym wzięłam udział w Krakowie, już opisywałam. Teraz czas na drugi etap, i przemyślenia po pierwszym wyemitowanym odcinku.

Ze wszystkich osób, które zgłosiły się do programu, wybrano najlepszą setkę, która musiała się stawić na kolejnym przesłuchaniu w Krakowie. Tu już gotowaliśmy dla faktycznych jurorów tego programu. W studio stawiłam się wczesnym rankiem. Było sporo zaspanych i raczej zdezorientowanych uczestników - większość miała za sobą całonocną podróż. Ale wszyscy szybko się ożywili, kiedy zaprowadzono nas do miejsca nagrań. Dekoracje były fenomenalne, konsekwentne i naprawdę robiły wrażenie. Ekipa z planu składała się z samych cudownych ludzi, wesołych, otwartych. Poznanie ich to pierwszy plus przejścia do tego etapu. Kolejnym było poznanie uczestników. Ta setka to tak genialne zestawienie różnych osobowości! wspaniały miks charakterów. Z niektórymi nadal utrzymuję kontakt i mam nadzieję, że tak zostanie :) I to tyle, jeśli chodzi o plusy.

Od razu po wejściu na plan dostałam surowy zakaz robienia zdjęć, nawet samej scenografii :( Kolejni uczestnicy podchodzili do przygotowanych stanowisk, aby przygotować swoje popisowe danie w ciągu godziny. W tym czasie po raz kolejny próbowano mnie skłonić do opowiedzenia o "mojej życiowej tragedii" i do obiecania, że jakby co, to mój partner, który ma poważną pracę w poważnej firmie, jednak przyjdzie do tvn trochę się powydurniać. Udało mi się odeprzeć ten atak;) Choć po emisji pierwszego odcinka wielu znajomych stwierdziło, że jakbym opowiedziała, a przy tym się jeszcze popłakała, to pewnie byłabym w czołówce... No cóż - kto co lubi ;)

Teraz do sedna - w zmontowanym odcinku było mnie widać przez prawie 5 sekund ;) Ale faktyczny występ trwał niecałe dwie godzinki. Miałam godzinę na przygotowanie mojego dania - wybrałam torcik bakłażanowy, na który przepis znajdziecie TUTAJ, podany na placuszku z kaszy gryczanej. Wyszło całkiem nieźle, a tak skrytykowany w odcinku ser podjadało i chwaliło pół ekipy ;) I nie byłabym sobą, gdyby w drodze do pokoju jury w wózek nie wkręciła mi się jakaś papierowa torba - przynajmniej wyszło śmiesznie ;) Więc jak już wiecie, Magda Gessler stwierdziła, że kozi ser pachnie jak koza pod ogonem - pewnie wie co mówi, ja nie sprawdzałam ;) Dodała też, że muszę się jeszcze wiele nauczyć, i z tym się akurat zgadzam. Ale nie wiecie, że Ania była na tak. Torcik ją zachwycił, mój fartuszek ją zachwycił i w ogóle była jakaś taka zachwycona ;) Michel Moran też był zachwycony, ale już tylko mną, torcik mu nie smakował ;) A ze studia wyszłam o 23...

I co mogę powiedzieć o samym programie, czego już nie wiecie, a co mogę powiedzieć bez strachu, że tvn się pogniewa...Jury nie jest autorytetem kulinarnym. Ale to nie jest też program fachowy, program dla kucharzy, z kucharzami i o kucharzach. To program rozrywkowy, dla "pani Zosi", która na obiad klepie schaboszczaka (nie, żebym miała coś do schabowego). Nasz Masterchef tak się zapowiadał od początku, więc zbulwersowania niektórych ludzi nie rozumiem ;) Choć to prawda, szkoda, że nasza wersja jest kopią kropka w kropkę (nawet kolejne zadania eliminacyjne są identyczne) Amerykańskiego show. A nie jest kopią wersji Australijskiej, gdzie poziom jest szalony - nawet w edycji dla dzieci, jury składa się z niesamowitych kucharzy, a uczestnicy nie opowiadają wzruszających historii swego życia. Tak czy inaczej cieszę się, że spróbowałam, bo to była fajna przygoda. I cieszę się, że nie przeszłam dalej, bo nie znoszę siekać cebuli ;)