Masterchef - casting pierwszy

No i wstałam o tej 6:00 żeby na czas przygotować mój krem bakłażanowy, i być na miejscu na tyle wcześnie, by nie spędzić tam całego dnia...Nie wiem co mnie podkusiło, żeby się zgłosić - no chyba jednak mam to "parcie na szkło" jak każda prawdziwa narcystyczna duszyczka ;) Było śmiesznie, sympatycznie, telewizyjnie...Przede wszystkim trzeba podejść do tego castingu, programu i również tego posta z odpowiednim dystansem, i świadomością, że to jednak telewizja, a ona się rządzi swoimi prawami. I jeśli ktoś się zgłasza, to nie ma się co nadymać, że pan z produkcji zadaje głupie pytania, a szef kuchni zamiast próbować i komentować kotlet, pyta o to, czy umiesz upiec pavlovą...Trzeba się tym po prostu bawić!

Więc od początku. Na miejsce dotarłam w strugach deszczu z całym moim majdanem - bo na wstępny casting oprócz dania trzeba było wziąć garnek, naczynia, i resztę sprzętu...który, jak się okazało, i tak był dostępny na miejscu. Nie  byłam jakoś przed czasem, a i tak udało mi się być 15 w kolejce i zostałam oznakowana. Numery oczywiście zaczynają się od 1000, bo samo 15 dziwnie sugeruje, że tysiąca chętnych nie było ;) A było około 100. Bardzo kolorowa mieszanka, pod względem ubioru, wieku, wyglądu i z pewnością umiejętności. Wszyscy za to weseli i raczej wyluzowani. Oprócz chłopczyka, który stał pod Makro (tam był casting) od 6:00 by być pierwszym, i jakoś go pominęli, więc najpierw krzyczał i tupał, a później się prawie popłakał. Przed castingiem uwagę przykuwała za to różowa iskierka-szefowa planu, która wszystkim ładnie pokazywała jak klaszcze się w telewizji i kiedy robimy głośne "UUuuuu".

Ale do sedna. Sam casting poszedł gładko. Podgrzałam moją zupę na kuchence indukcyjnej, której nie umiem obsługiwać. Zupie się to nie spodobało, i zaczęła strzelać gejzerami po całym studio, więc oczywiście skupiłam na sobie uwagę wszystkich obecnych. Oceniający mnie szef kuchni jadł mi z ręki...dosłownie - karmiłam go serem kozim ;) A zupą częstowałam kolegów będących w mojej grupie, opowiedziałam panom z produkcji jaka to fajna i super jestem, nakręciłam mały wywiad i wróciłam do domu. W moim samouwielbieniu myślę, że mam całkiem spore szanse na przejście do drugiego etapu, gdzie dostanie się 100 osób ze wszystkich castingów. Choć tych kilku panów, których poznałam bliżej, kiedy czekaliśmy na swoją kolej na dywaniku u produkcji również zaprezentowało prawdziwe pyszności! Sobie tak podskubywaliśmy od siebie wzajemnie czekając na spotkanie z przeznaczeniem ;)

Wyniki do 4 lipca. No ciekawe co to będzie...